در سیستم قدرت که یک سیستم کاملا غیر خطی و متغیر با زمان می باشد و نقاط کار سیستم در شرایط گوناگون و زمانهای مختلف به دلایلی اعم ازتغیير بار ویا از دست رفتن ژنراتورو یا اغتشاشات متفاوت مانند اتصال کوتاه در خط وغیره... تغیير می کند. امروزه در اغلب سیستم های قدرت مدرن، برای افزایش میرایی وبالا بردن قابلیت پایداری دینامیکی سیستم از پایدارساز سیستم قدرت استفاده می شود. پایداری سیستم قدرت و میرا سازی نوسانات فرکانس پایین از اهمیت بسیار بالایی بر خوردار می باشدکه هم اکنون این پایدارسازی توسط پایدارساز کلاسیک صورت میگیرد. معمولاً برای طراحی پایدارساز کلاسیک، از مدل دینامیکی خطی سیستم، که از خطی سازی مدل غیر خطی، حول نقطه کار مشخص و ثابتی به دست آمده است استفاده می شود . با این شیوه در صورت تغییر پارامتر های سیستم و یا مشخصات بار کارایی پایدارساز سیستم قدرت کاهش یافته و یا حتی در مواردی از بین می رود. تجربه نشان داده است این روش در برابرتغیيرات سیستم در نقاط کار مختلف سیستم مناسب نمی باشدو با تغییر شرایط سیستم باید خود پایدارساز به طور دائم تنظیم گردد. چون روش تحليلي ساده براي تنظيم پايدارسازها وجود ندارد استفاده از روشهاي هوشمند مطرح گرديد.
![]() |
حجم: 2.71 MB |
![]() |
رمز: www.power2.ir |
![]() |
تعداد صفحات: 150 |
![]() |
نوع فایل:pdf |